Το εκκλησάκι της Παναγίας, που χτίστηκε το 1827, είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Ήταν ένα ιδιωτικό εκκλησάκι της οικογένειας Σπυρίδωνος Σταμολέκα, μέχρι το 1972 που αργότερα πέρασε στους κληρονόμους αδελφούς Νικόλαο και Ευάγγελο Σταμολέκα οι οποίοι με τη σειρά τους το παραχώρησαν ως δωρεά στην Μητρόπολη Αττικής.
Πρόκειται για μονόκλιτη βασιλική, καμαροσκέπαστη, η οποία καλύπτεται με δίριχτη σκεπή από κεραμίδια. Η καμαροσκέπαστη στέγη υποβαστάζεται από εγκάρσιες πετρόχτιστες καμάρες, από τις οποίες μέχρι σήμερα σώζεται αυτή που είναι μπροστά στο τέμπλο του ναού.
Κατά τη διάρκεια των επισκευών, από ζημιές που είχε υποστεί το εκκλησάκι από τους σεισμούς, η στέγη, οι τοίχοι και το εσωτερικό παρέμειναν όπως ήταν στην αρχική τους μορφή. Τα δάπεδα του Ιερού Βήματος και του κυρίως ναού, ήταν στρωμένα με παλαιά τσιμεντένια πλακάκια. Κάτω από τα πλακάκια ήταν επικολλημένα φύλλα της εφημερίδας «Ο Ρωμηός», που εξέδιδε από το 1883 μέχρι το 1918, ο σατιρικός ποιητής Γεώργιος Σουρής.
Αφορμή για το κτίσιμo της εκκλησίας, ήταν η θαυματουργική ανακάλυψη της Εικόνας της Κοίμησης. Η Παναγία σύμφωνα με τις μαρτυρίες των Αυλωνιτών της εποχής αυτής παρουσιαζόταν σε μέλος της οικογένειας Σταμολέκα στον ύπνο του και του υποδείκνυε το μέρος όπου βρίσκεται θαμμένη η Εικόνα της Κοίμησής της. Ήταν το έτος 1827 και η Ελλάδα ζούσε ακόμη την αβεβαιότητα της επιτυχούς έκβασης του αγώνα για την ανεξαρτησία της. Μετά τα συνεχή οράματα της Παναγίας, η οικογένεια Σταμολέκα μαζί με άλλους Αυλωνίτες της εποχής πήγαν στο μέρος που είναι σήμερα το εκκλησάκι όπου η Παναγία είχε υποδείξει πως η Εικόνα της βρίσκεται κάτω από ένα μεγάλο βράχο. Πράγματι οι κάτοικοι μόλις έφτασαν στη περιοχή που είχε δείξει η Θεοτόκος είδαν ένα μεγάλο βράχο ανάμεσα σε πουρνάρια και σμύρτα. Άρχισαν αμέσως να σκάβουν και στην αρχή το πρώτο που διέκριναν ήταν ένα πλήθος από σπασμένα κεραμίδια. Αφού τα απομάκρυναν από κάτω φάνηκε ένα συμπαγές στρώμα από μελισσοκέρι. Αφαιρώντας το μελισσοκέρι που άγγιζε τις 40 οκάδες, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των τότε κατοίκων, φάνηκε η μεγάλων διαστάσεων Εικόνα της Κοίμησης της Παναγίας απείραχτη από τους αιώνες, βραχοσκέπαστη, θαμμένη στη γη. Μόνο γύρω γύρω στις άκρες της είχε κάπως φθαρεί η εικόνα, από την υγρασία, θαμμένη για τόσο μεγάλο διάστημα. Οι κάτοικοι γεμάτοι χαρά, έλαβαν την Φανέρωση της Εικόνας ως Θεϊκό σημείο που τους ειδοποιούσε για την απελευθέρωση της χώρας πράγμα που συνέβη μετά από λίγο. Άμεσα έκτισαν στο σημείο αυτό το εκκλησάκι τηης Κοίμησης και λόγω ευλαβείας εντοίχισαν στο Ιερό της εκκλησίας τον βράχο της Εύρεσης της Εικόνας ο οποίος είναι εμφανής ακόμη και σήμερα πίσω από το Άγιο Βήμα της εκκλησίας.
Η Εικόνα της Κοίμησης εικονίζει την Παναγία στη νεκρική της κλίνη με τους Αποστόλους γύρω της και στη μέση τον Χριστό που κρατάει ένα βρέφος με σπάργανα, την ψυχή της Μητέρας του, πλαισιωμένο από λευκοντυμένους αγγέλους. Ψηλά επάνω δύο άγγελοι με ανοιχτά τα φτερά δεξιά και αριστερά ανεβάζουν την Παναγία στους ουρανούς. Η εκκλησία εορτάζει στις 15 Αυγούστου στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Πολλά τα θαύματα της Παναγίας μέσα σε αυτούς τους 2 σχεδόν αιώνες από την εύρεση της Εικόνας της που σηματοδοτεί για τους Αυλωνίτες την απελευθέρωση της Ελλάδας από μακραίωνη δουλεία. Πλήθος κατοίκων του Αυλώνα στις δυσκολίες τους έτρεχαν στην εκκλησία της Κοίμησης να προσευχηθούν και να αφιερώσουν το τάμα τους στην θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας κι αυτή άκουγε πάντοτε τις παρακλήσεις τους.
Η με θαυματουργικό τρόπο Φανερωμένη Εικόνα της Κοίμησης της Παναγίας, φυλάσσεται σήμερα στον Αυλώνα. Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, μετά και από επιτόπια παρατήρηση της κατάστασης της Εικόνας και των φθορών που έχει υποστεί, έκρινε ότι η παραμονή της στο εξωκκλήσι όπου οι καιρικές συνθήκες (υγρασία, έλλειψη θέρμανσης κλπ) είναι έντονες ιδίως τους χειμερινούς μήνες, θα επιφέρει περαιτέρω φθορές στο Εικόνισμα ίσως μη αναστρέψιμες γι αυτό και την έχει μεταφέρει στο Ναό του Αυλώνα όπου φυλάσσεται πλην άλλων και με ασφάλεια αφού μπορεί, όπως όλα τα αφύλακτα κειμήλια, να είχε την τύχη της Εικόνας της Αγίας Μαρίνας η οποία αφαιρέθηκε κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και έκτοτε είναι χαμένη.
Την παραμονή της Κοίμησης αργά το βράδυ μετά την περιφορά του Επιταφίου της Παναγίας γινόταν μεγάλο γλέντι στην αυλή της εκκλησίας, με φαγητό και χορούς από τα τοπικά όργανα, ενώ ανήμερα, μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, οι χωρικοί απολάμβαναν μέσα στη ζέστη, το δροσερό ίσκιο των πανύψηλων πλατάνων και τη δροσιά του κρυστάλλινου νερού των πηγών της Μεγάλης Βρύσης, που βρίσκεται λίγο πιο κάτω από το εκκλησάκι.
Εφέτος με φροντίδα και δαπάνες του Συλλόγου μας και του Αναγκαστικού Συνεταιρισμού Αυλώνα, το εκκλησάκι της Παναγίας, ευπρεπίστηκε και ετοιμάστηκε για τη μεγάλη γιορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου στην οποία συμμετείχε πλήθος Αυλωνιτών τόσο την παραμονή όσο και ανήμερα της γιορτής. Την παραμονή μετά το τέλος της λειτουργίας προσφέρθηκαν στους πιστούς, γλυκά, ποτά και αναψυκτικά και αργά το βράδυ κάτοικοι έψαλλαν τα εγκώμια της Παναγίας μέσα σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν τα αναμμένα κεριά μπροστά στην θαυματουργή εικόνα της Κοίμησης η οποία κατά την εορτή μεταφέρεται στο εξωκκλήσι.
Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά να αναβιώσουμε την γιορτή της Παναγιάς μας!
Στα δεξιά διακρίνεται ο βράχος κάτω από τον οποίο βρέθηκε η Εικόνα της Κοίμησης.
Ο βράχος εντοιχίστηκε στο Ιερό της εκκλησίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου