Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ-11/1/2013

Η Υπεύθυνη της Λέσχης Ανάγνωσης κα Αμαλία Νάνου ενημερώνει ότι η προσεχής λέσχη θα γίνει την Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013 και ώρες 6-8 το απόγευμα στο καφέ Αφθονιάδη. Το βιβλίο που θα διαβαστεί έχει τίτλο "Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΙΣΜΑΗΛ ΦΕΡΙΚ ΠΑΣΑ" της συγγραφέα Ρέας Γαλανάκη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ. Οι φίλες και οι φίλοι της Λέσχης παρακαλούνται να προσέλθουν την παραπάνω ημέρα και ώρες για την ανάγνωση του βιβλίου.

Η συγγραφέας


Η Ρέα Γαλανάκη γεννήθηκε το 1947 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στην Αθήνα. Έχει ε­κ­­δώσει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιή­ματα και δοκίμια και ανήκει στα ιδρυτικά μέ­λη της Εταιρείας Συγγραφέων (το 1981). Έχει τιμηθεί δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο (το 1999 για το μυθιστόρημα Ελένη ή ο Κανένας και το 2005 για τη συλλογή διηγημάτων Ένα σχεδόν γαλάζιο χέρι). Eπίσης, έχει τιμηθεί με το Βραβείο Πεζογραφίας Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (το 2003 για το μυθιστόρημα Ο Αιώνας των Λαβυρίνθων), με το Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης» του Δήμου Hρακλείου Kρήτης το 1987 και με το Βραβείο Αναγνωστών του Eθνικού Kέντρου Bιβλίου το 2006 για το μυθιστορηματικό χρονικό Αμίλητα, βαθιά νερά. Το μυθιστόρημά της Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ πασά είναι το πρώτο ελληνικό βιβλίο που εντάχθηκε από την Ουνέσκο στην UNESCO Collection of Representative Works (1994), ενώ το Ελένη ή ο Κανένας διεκδίκησε το Ευρωπαϊκό Βραβείο «Αριστείον» μπαίνοντας στην τελική τριάδα των υποψήφιων έργων (1999). Έργα της έχουν μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες: αγγλικά, γαλλικά, γερ­μανικά, ισπανικά, ιταλικά, ολλανδικά, τσε­χικά, βουλγαρικά, σουηδικά, λιθουανικά, τουρκικά, αραβικά, κινεζικά, εβραϊκά και αλβανικά. Συνεργάστηκε με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο στο σενάριο της τελευταίας και ανολοκλήρωτης ταινίας του «Η άλλη θάλασσα».


Λίγα λόγια για το βιβλίο



Η αιχμαλωσία ενός αγοριού, η αλλαγή θρησκείας και η σταδιοδρομία του στη διοίκηση δεν ήταν ασυνήθιστο φαινόμενο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η περίπτωση του Ισμαήλ Φερίκ πασά υπήρξε, ίσως, διαφορετική. 
Μισόν αιώνα μετά την αιχμαλωσία του επέστρεψε στη γενέτειρα Κρήτη, ως αρχηγός του Αιγυπτιακού στρατού, για να καταστείλει την επανάσταση του 1866-1868. Κατά τη διάρκεια της, όμως, δολοφονήθηκε ή σκοτώθηκε. Ο αδερφός του, με τον οποίο είχαν αιχμαλωτιστεί μαζί αλλά η μοίρα του επιφύλαξε άλλη οδό, χρηματοδοτούσε και εμψύχωνε την ίδια επανάσταση από την Αθήνα.
Όπως συμβαίνει με τα πρόσωπα που κινούνται στις παρυφές της Ιστορίας, το κενό των γραπτών πληροφοριών καλύπτεται από τις προφορικές παραλλαγές και τον μύθο, αφήνοντας όλες τις απαραίτητες ρωγμές για την είσοδο της λογοτεχνίας. Το έργο παρακολουθεί στενά τις παραλλαγές, τον μύθο και τα συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα, συνθέτοντας έτσι, με την "αυστηρή ελευθερία" της τέχνης, από την υπαρκτή δραματική ζωή του Ισμαήλ Φερίκ πασά τη μυθιστορηματική της διάσταση.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ 2012-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

19 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ 
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
















22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΚΑΦΕ ΑΦΘΟΝΙΑΔΗ







Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΥΛΩΝΑ



Με ενέργειες του Δήμου Ωρωπού και του Τοπικού Συμβουλίου Αυλώνα η Δημοτική Βιβλιοθήκη Αυλώνα απέκτησε τηλεφωνική και διαδικτυακή επικοινωνία, χρήσιμη για την πλήρη ένταξη της Βιβλιοθήκης στο πρόγραμμα future library. Οι ενδιαφερόμενοι-ες μπορούν να επικοινωνούν πλέον με την Δημοτική Βιβλιοθήκη στο τηλέφωνο 22950-44264 και στο email: biblioavlon@gmail.com

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ



Εφέτος οι Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις του Συλλόγου μας αφορούν τα παιδιά και όσους από τους συμπολίτες μας έχουν ανάγκη την βοήθειά μας τις γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων.

19 & 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Την Τετάρτη 19 και την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012 από τις 9 το πρωϊ έως τις 2 το μεσημέρι τα παιδιά και οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Αυλώνα με τη συνοδεία των δασκάλων τους, θα επισκεφθούν τη Δημοτική Βιβλιοθήκη. Στα μικρά παιδιά η εκπαιδευτικός και συγγραφέας παιδικών βιβλίων κα Γιούλα Σταμέλου θα διαβάσει Χριστουγεννιάτικα διηγήματα και όλοι μαζί θα τραγουδήσουν Χριστουγεννιάτικα τραγούδια.

Οι μαθητές θα ενημερωθούν από την Υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης για τα βιβλία που υπάρχουν και μπορούν να δανειστούν και θα γευτούν παραδοσιακά γλυκά.

Στο τέλος τα παιδιά με γιορτινές χειροτεχνίες τους θα στολίσουν και θα διακοσμήσουν τον εσωτερικό χώρο της Βιβλιοθήκης.

22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ  

Το Σαββάτο 22 Δεκεμβρίου και ώρα 5.30 το απόγευμα, ο Σύλλογός μας διοργανώνει φιλανθρωπική εκδήλωση στο καφέ Αφθονιάδη τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν στις ευπαθείς ομάδες συμπολιτών μας. Στην εκδήλωση θα προσφερθούν τσάϊ καφές και γλυκά και θα δοθεί γιορτινός τόνος με μουσική και τραγούδια των ημερών από τη Χορωδία του Συλλόγου μας ενώ θα γίνουν και απαγγελίες ποιημάτων στο κλίμα των εορτών. Η τιμή εισόδου στη φιλανθρωπική εκδήλωση είναι 5 ευρώ. Προσκαλούνται όλοι οι κάτοικοι του Αυλώνα να πλαισιώσουν την εκδήλωση που αφορά την ενίσχυση όσων έχουν την ανάγκη της αγάπης μας.

Ευχόμαστε σε όλο τον κόσμο Καλά Χριστούγεννα και Καλή Πρωτοχρονιά με Υγεία και Ελπίδα!

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΦΟΡΕΩΝ ΤΟΥ ΑΥΛΩΝΑ



Δεδομένης της δυσχερούς οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης που όλοι βιώνουμε και εν όψει των εορτών Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, μιας κατεξοχήν ανθρωπιστικής περιόδου, θεωρήθηκε σωστό και χρήσιμο  να οργανωθεί κοινή δράση Κοινωφελούς Σκοπού από Συλλόγους και Φορείς του Αυλώνα.
Η δράση αφορά στη περισυλλογή τροφίμων μακράς διαρκείας με σκοπό να διατεθούν σε οικογένειες και συνανθρώπους μας στον Αυλώνα, οι οποίοι αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα διαβίωσης. Στόχος η έστω και μικρή ανακούφιση των όποιων δυσχερειών, αλλά και η εφαρμογή στην πράξη του μηνύματος «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ».
Η εν λόγω δράση θα ξεκινήσει το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012 και τα τρόφιμα θα συγκεντρώνονται στο Πνευματικό Κέντρο Αυλώνα. Τα τρόφιμα αφού διαχωριστούν και συσκευαστούν από εθελοντές, θα μοιραστούν από 24-31 Δεκεμβρίου 2012, υπό τη φροντίδα του φιλόπτωχου ταμείου της εκκλησίας.
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη συμβολή σας.
 Στη συγκεκριμένη κοινή δράση συμμετέχουν οι ακόλουθοι φορείς και σύλλογοι:
 -Αγροτικός Σύλλογος Αυλώνα
-Αθλητικός Όμιλος Αυλώνα
-Πολιτιστικός Σύλλογος Αυλώνα
-Σύλλογος Αποστράτων Αξιωματικών ΕΝ.Δ. & Σ. Ασφαλείας Αυλώνα
-Σύλλογος Ασπροχωρίου «Ο Άγιος Κωνσταντίνος»

-Σύλλογος Αυλωνιτών «Το Σάλεσι»

-Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Β' Νηπιαγωγείου Αυλώνα
-Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Γυμνασίου Αυλώνα
-Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικού Αυλώνα
-Σύλλογος Οικιστικής και Περιβαλλοντικής Ανάπτυξης Αυλώνα
-Σύλλογος Σαρακατσαναίων Αυλώνα



Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

ΔΩΡΕΑΝ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ



Η οικονομική κρίση δημιουργεί όλο και περισσότερες κινήσεις αλληλεγγύης στην εκπαίδευση, ειδικά στο χώρο των ενισχυτικών μαθημάτων, γι αυτό και σε όλη την Ελλάδα, πολλοί Δήμοι, φορείς, εκπαιδευτικοί κλπ διοργανώνουν και προσφέρουν δωρεάν, εθελοντικά προγράμματα διδασκαλίας μαθημάτων σε μαθητές των οποίων οι οικογένειες δυσκολεύονται λόγω της παραπάνω κρίσης να στείλουν όλα ή μερικά από τα παιδιά τους σε ιδιωτικά φροντιστήρια.
Με τα δεδομένα αυτά ο Σύλλογός μας σε συνεννόηση με την Δημοτική Κοινότητα Αυλώνα προχωρά σε δωρεάν ενισχυτική διδασκαλία η οποία απευθύνεται σε μαθητές της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Ο χώρος στον οποίο θα γίνονται τα μαθήματα είναι αυτός της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αυλώνα «Δημήτριος Λιάκουρης».
Οι μαθητές που θα παρακολουθούν τα μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας μπορούν να είναι κάτοικοι Αυλώνα καθώς και των γύρω κοινοτήτων και Δήμων.

Τα μαθήματα που θα διδάσκονται σε πρώτη φάση με ενδεχόμενο να συμπεριληφθούν και άλλα είναι τα παρακάτω:

-Νέα και αρχαία Ελληνικά
-Μαθηματικά
-Πληροφορική
-Φυσική
-Χημεία

Οι εκπαιδευτικοί από τον Αυλώνα που ήδη προσφέρθηκαν εθελοντικά και στελέχωσαν το πρόγραμμα ενισχυτικής διδασκαλίας είναι αλφαβητικά οι παρακάτω:

-Καμπόλης Αναστάσιος
-Κρέμου Έφη
-Μακροδημήτρης Ξενοφών
-Μπακούρου Φρατζέσκα
-Μπισμπιρούλα Βούλα
-Νάνου Αμαλία
-Σαμπάνη Μαίρη

ενώ έχει ήδη εκδηλωθεί ενδιαφέρον και από άλλους συναδέλφους τους.

Το πρόγραμμα και οι ώρες της ενισχυτικής διδασκαλίας θα ανακοινωθούν σε νεώτερη ανακοίνωση η οποία θα αναρτηθεί στο διαδίκτυο.
Οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν για περισσότερες πληροφορίες με την Υπεύθυνης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αυλώνα κα Μαίρη Σαμπάνη στο τηλέφωνο 6986381058.

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ-7/12/2012



Η επόμενη Λέσχη Ανάγνωσης του Συλλόγου θα γίνει την Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012 και ώρες 6-8 το απόγευμα στο καφέ Αφθονιάδη. Το θέμα της προσεχούς λέσχης ανάγνωσης είναι το βιβλίο του Αntonio Scurati ''Δάσκαλος και μαθητής'' που κυκλοφορεί σε μετάφραση Δ.Δότση από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ. Παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι-ες να προσέλθουν στην ανάγνωση του παραπάνω βιβλίου.

Λίγα λόγια για το βιβλίο και τον συγγραφέα:

Στις 18 Ιουνίου του 2001, ημέρα προφορικών απολυτήριων εξετάσεων σε ιταλικό λύκειο στα περίχωρα του Μιλάνου, ένας βετεράνος μαθητής, ο γοητευτικός, ευφυής κι ατίθασος Βιταλιάνο Κάτσια, εμφανίζεται μπροστά στην οκταμελή εξεταστική επιτροπή κρύβοντας κάτω από το κράνος της μοτοσικλέτας του μια ημιαυτόματη μπερέτα. Και πριν καν κληθεί ν' απαντήσει σ' οποιαδήποτε ερώτηση, ανασύρει το πιστόλι του και δολοφονεί εν ψυχρώ όλους τους εξεταστές του, εκτός από έναν: τον αγαπημένο του καθηγητή ιστορίας και φιλοσοφίας, Ανδρέα Μαρεσκάλκι.
Κάποιον που έφερε μέσα του το προαίσθημα μιας επικείμενης τραγωδίας, χωρίς ωστόσο να μπορεί να προβλέψει ότι θα είναι και ο μοναδικός της επιζών...
Μακελειά σαν το παραπάνω, με νεαρούς να βυθίζουν τις σχολικές κοινότητες στον τρόμο και το πένθος, έχουν πάψει πια να θεωρούνται αδιανότητα. Συμβαίνουν από τις ΗΠΑ και τη Φιλανδία έως την Κίνα, χώρα που τον τελευταίο καιρό πλήττεται από μπαράζ τέτοιων τραγικών περιστατικών.
Το συγκεκριμένο, ωστόσο, είναι αμιγώς λογοτεχνικό. Είναι το μακελειό πάνω στο οποίο στηρίζεται το στοχαστικό μυθιστόρημα «Δάσκαλος και μαθητής» του Αντόνιο Σκουράτι (μετ. Δ. Δότση, εκδ. «Πόλις»), το πρώτο έργο του βραβευμένου ιταλού συγγραφέα και τακτικού αρθρογράφου της «La Stampa» που μεταφράζεται στη γλώσσα μας.
Γεννημένος στη Νάπολη το 1969 και με σπουδές φιλοσοφίας στο Μιλάνο και το Παρίσι, ο Σκουράτι, πριν αφοσιωθεί στο γράψιμο, είχε κάνει και τη δική του θητεία στην έδρα. Κι όπως ομολογούσε στη «Λιμπερασιόν» με αφορμή τη γαλλική έκδοση του βιβλίου του, είχε φτάσει στο «παρανοϊκό» σημείο να φοβάται ότι «μια μέρα, ένας από τους μαθητές μας θα μας σκότωνε». Θεωρούσε, μάλιστα, αυτό το ενδεχόμενο σαν την «πιο λογική αντίδραση απέναντι στην τραγική αποδιοργάνωση του ιταλικού εκπαιδευτικού συστήματος».
Η ίδια σκέψη ταλανίζει και το μυθιστορηματικό του alter ego, τον καθηγητή Μαρεσκάλκι, οι τύψεις, οι απορίες και οι προβληματισμοί του οποίου κρατούν τον αναγνώστη δέσμιο έως το τέλος, αποκαλύπτοντάς του το χάσμα που χωρίζει τη σημερινή, αποπροσανατολισμένη και με μηδενιστικές τάσεις νεολαία από τη βολεμένη και κουρασμένη γενιά του Μάη του '68.
Ποια ήταν τα αίτια και ποιο το μήνυμα της αιματοχυσίας που προκάλεσε ο Βιταλιάνο; Κινδυνεύουν άραγε κι άλλοι από την καταστροφική του μανία; Πώς και δεν κατάφερε ο «δάσκαλος» που τόσο εμπιστευτόταν κι εκτιμούσε ο «μαθητής», ν' αποτρέψει αυτό το φρικτό έγκλημα; Μήπως στη ρίζα του κακού βρίσκεται η αδυναμία των μεγάλων να εξαλείψουν απ' τον πλανήτη τις αδικίες και την όλο και μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις τους;

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΑΥΛΩΝΑ ΣΤΟ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΒΡΕΤΤΑΚΟ-24/11/2012

Στις 24 Νοεμβρίου 2012 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημοτικού Σχολείου η Δημοτική Βιβλιοθήκη Αυλώνα «Δημήτριος Λιάκουρης» εγκαινιάζοντας σειρά εκδηλώσεών της έκανε αφιέρωμα στον ποιητή Νικηφόρο Βρεττάκο.
Η Υπεύθυνη της Δημοτικής Βιβλιοθήκης κα Μαίρη Σαμπάνη αφού προσφώνησε όλους τους προσκεκλημένους, τον Αντιδήμαρχο Αυλώνα κο Γ.Παπαγιάννη, τον Πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου κο Άρη Πάντο, τοπικούς, δημοτικούς συμβούλους κλπ αναφέρθηκε στο μεγάλο μας ποιητή, προς τιμήν του οποίου το Υπουργείο Πολιτισμού ανακήρυξε το 2012, «Έτος Νικηφόρου Βρεττάκου», με αφορμή τα 100 χρόνια απ΄ τη γέννησή του.
Σκοπός της εκδήλωσης ήταν να τιμήσει τον ποιητή που με τη ζωή και το έργο του, ανέδειξε τα Ιδανικά της Φυλής μας καθώς και να μας εισάγει στην Τέχνη της Ποίησης «μιας διαδικασίας που συντελείται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής πριν γίνει ποιητική έκφραση» όπως είπε ο ίδιος ο ποιητής, στην εφημερίδα Εξόρμηση το1981.
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος  επικεντρωμένος στην Ανθρώπινη Ύπαρξη, στο απερίγραπτο κάλλος της Φύσης, στην ακατάβλητη δύναμη της Αγάπης, στους ολόφωτους δρόμους της Ελπίδας και της Ειρήνης, καθώς και στο μεγαλείο της Ελληνικής Γλώσσας δημιούργησε ένα έργο που συγκίνησε, συγκινεί και θα συγκινεί για πάντα όλη την ανθρωπότητα.
Πληρότητα και απλότητα χαρακτηρίζουν την ποίηση του Βρεττάκου. Και δεν είναι εύκολο πράγμα να γράψεις απλά. Η απλότητα προυποθέτει μια βασανιστική πορεία μέσα στον πόνο και τη σοφία του κόσμου.

Η Υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης συνέχισε το αφιέρωμα με oπτικοακουστική παρουσίαση και σχολιασμό έργων του ποιητή.

Θεμέλιο της ποίησης του Νικηφόρου Βρεττάκου είναι η Αγάπη και η ακατάβλητη δύναμή της. Ο ίδιος ορίζει την Αγάπη στο ποίημά του «Το καθαρότερο πράγμα της Δημιουργίας»:

Το τέλειο θαύμα θα το βρεις μοναχά μες στον άνθρωπο:
λευκές εκτάσεις που ακτινοβολούν αληθινά
στο σύμπαν και υπερέχουν. Το πιο καθαρό
πράγμα λοιπόν της δημιουργίας δεν είναι το λυκόφως,
ούτε ο ουρανός που καθρεφτίζεται μες στο ποτάμι, ούτε
ο ήλιος πάνω στης μηλιάς τ' άνθη. Είναι η αγάπη.

Στο ποίημα «Ειρήνη» της συλλογής «Βασιλική Δρυς» που έγραψε το  1958, δεσπόζει το σύμπαν της δημιουργίας του. Φως, Ειρήνη, Αγάπη.

Είναι σαν κλώνος μυγδαλιάς σε ποτήρι
στην καρδιά μου η αγάπη. Πέφτει πάνω της ο ήλιος
και γιομίζει πουλιά.
Το καλύτερο αηδόνι λέει τ’ όνομά σου

Στο ποίημα «Η Γλώσσα και το Προσκλητήριο», ο ποιητής προσπαθεί να γράψει ένα κάλεσμα, όπως αυτό του δημιουργού μας προς όλους μας, την Ανατολή του Ήλιου. Όπως ο Κύριος μας προσκαλεί κάθε πρωί  μεγαλόπρεπα με τον  Ήλιο που ανατέλλει, έτσι και ο ποιητής προσπαθεί να αποκτήσει μία επαφή με το Φώς…

 …Προσπαθώ ν’ αποχτήσω
μια επαφή με το φως, μ’ αυτές τις αμέτρητες
λέξεις που λάμπουν, μια επαφή με τη γλώσσα
που θα ’γραφα ένα προσκλητήριο, σαν την
ανατολή του ήλιου: Με στίχους αχτίνες.
Με στίχους σπαθιά. Με στίχους αγάπη.

Στο ποίημα, “ Γέλιο στη μοναξιά” δονούμαστε απ’ την ένταση της προσταγής, και ανακαλύπτουμε την αγάπη στα μικρά πράγματα γύρω μας, όπως στο γέλιο:

…«Δεύτε λάβετε πάντες…»
Το γέλιο σου,
σπιθίζει στον ήλιο σαν φώσφορο αγάπης

Στο ποίημα, “Το βάθος της σταγόνας” στρέφουμε το βλέμμα προς τον Ουράνιο Πατέρα και αναρωτιόμαστε, για την απεραντοσύνη της Σοφίας του, της Αγάπης και της Δημιουργίας του:

…Κύριε,
πού τελειώνει το φως;
Πού τελειώνει η αγάπη;
Πού τελειώνουν τα χρώματα;

Στο ποίημα, “Αυτοβιογραφία” της ομότιτλης συλλογής που έγραψε το 1961, μας καλεί να συστρατευτούμε στο άστρο της Αγάπης, μ’ όλη τη Φύση στην οποία αναγνωρίζουμε το Χέρι του Θεού:

…Μαζί μ’ όλα
τα πλάσματα, λέπια, φτερά, φύλλα, χρώματα, χέρια,
σας αναπέμπω αυτό το μέγα ρήμα που ανεβάζει
τυλιγμένο με ψήγματα ήλιου ο υπόγειος
ποταμός της καρδιάς: Επιστρατέψετε την
αιωνιότητα, ανάβοντας το άστρο: «Α γ ά π η».

Κι έτσι, να ζήσουμε όλοι με την Αγάπη, να φτιάξουμε έναν Κόσμο Ιδανικό που θα βασιλεύει η Ειρήνη και η Συμπόνια. Να δουλέψουμε κάθε στιγμή κάνοντας την Αγάπη οδηγό μας.

Όμως,
δεν ξοδεύω τον ήλιό σου άδικα.
Δεν πετώ ούτε ψίχουλο απ
᾿ ό,τι μου δίνεις.
Γιατί σκέφτομαι την ερμιά και τις κατεβασιές του χειμώνα.
Γιατί θάρθει το βράδι μου. Γιατί φτάνει όπου νάναι
το βράδι μου, Κύριε, και πρέπει
νάχω κάμει πριν φύγω την καλύβα μου εκκλησιά
για τους τσοπάνηδες της αγάπης.



Στο ποίημα “Το παιδί με τη σάλπιγγα” ο ποιητής με μεταθανάτια ανησυχία προβληματίζει:

Εγώ μπορεί να μην υπάρχω ως αύριο.
Αν μπορούσες να ακουστείς
θα σου έδινα την Ψυχή μου
να την κάνεις τις νύχτες
ορατές νότες, έγχρωμες,
στον αέρα του κόσμου...
Να την κάνεις αγάπη

Από τις ημερολογιακές του σημειώσεις το 1962 διαβάζουμε:

Φως: η κορυφαία του χορού των λέξεων της ψυχής μου,
Που ζητούσε να συνδεθεί με τις άλλες λέξεις
Είχε μια πόρτα να σωθεί ο άνθρωπος. Την αγάπη.
Αυτή την Ωραία Πύλη

Στο ποίημα, “Η μητέρα μου στην Εκκλησία” μας δίνει όλη την Αγάπη της αθώας ψυχής:

Δεν ξέρει η μητέρα μου τι είναι ο Ήλιος
Τον φαντάζεται αγάπη που ανατέλλει από τον ουρανό

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος στο Μεγαλόπνοο Έργο του αναφέρεται πάντα στην Αγάπη, την λαμπρή, μεγαλόπρεπη, ατελείωτη, απλή, αγνή Αγάπη, αφού τη θεωρεί μαζί με την Ποίηση, τα δώρα του Δημιουργού προς τον ίδιο. Ακαδημαϊκοί που ανέλυσαν και έκριναν το έργο του τον θεωρούν “Ποιητή του Ήλιου και της Αγάπης”.
Γι’ αυτήν την αγάπη μιλά και στο ποίημα του “Τα 14 παιδιά” για την ψυχική δοκιμασία της δασκάλας με τους 14 μαθητές απ’ το Καλέτζι της Ηπείρου.

 Η Διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου κα  Έφη Κρέμου, απήγγειλε περικοπές από το ποίημα:

...Εν  αρχή ην η αγάπη...» μελωδούσε γιομίζοντας
το γυμνό σου δωμάτιο μια παράξενη άρπα,
καθώς σ' έπαιρνε ο ύπνος και το χέρι σου, κρύο,
σαν κλωνί λεμονιάς σε νεκρό, αναπαύονταν
πάνω στο στήθος σου. Κι  έβλεπες
πως  άνοιγε τάχα μια πόρτα στον ύπνο σου.
Πως  μπαίναν  τα δεκατέσσερα  παιδιά λυπημένα
και στεκόντουσαν γύρω σου....

...Έμπαινες  στο σχολειό κι όπως τ' αντίκριζες
μοιραζόταν σε δεκατέσσερα χαμόγελα το πρόσωπο σου.
Θυμόσουν  πως η αγκάλη σου ήταν μισή
κι ανεβαίνοντας πάνω στην έδρα σου
άνοιγες τη λύπη σου και τα σκέπαζες,
όπως ο ουρανός σκεπάζει τη γη.

 ...Τα λόγια σου βγαίνουν αργά, σα μια βρύση που στέρεψε:
«Ο μέγας Αλέξανδρος... Ο μέγας Αλέξανδρος...
Ο μέγας Αλέξανδρος...».

Τα  δάχτυλα σου είναι πέντε. Τα  μέτρησες δέκα φορές.
Τα  δάχτυλα σου είναι πέντε. Μετράς  το ένα χέρι σου
- τ' άλλο σου βρίσκεται τυλιγμένο σε συννεφιά-
τα δάχτυλα σου είναι πέντε. Σηκώνεις  το πρόσωπο,
κοιτάζεις τη στέγη, κάνεις πως σκέφτεσαι,
σκύβεις πάλι στην έδρα, ξεφυλλίζεις τον Αίσωπο,
κατεβαίνεις και γράφεις στο μαυροπίνακα,
κοιτάζεις τον ουρανό απ' το παράθυρο,
γυρίζεις το κεφάλι σου αλλού,
δεν μπορείς άλλο παρά να κλάψεις.
Παίρνεις  το μαθητολόγιο στα χέρια σου,
κάτι ψάχνεις να βρεις, το σηκώνεις διαβάζοντας
και σκεπάζεις το πρόσωπο σου.

Στη συνέχεια η εκπαιδευτικός κα Αμαλία Νάνου αναφέρθηκε στον ποιητή και στο έργο του και η εκπαιδευτικός κυρία Φρατζέσκα Σιδέρη απήγγειλε κομμάτια από το έργο του ποιητή. Την παρουσίαση των εικόνων με αποσπάσματα από το έργο του ποιητή που προβλήθηκαν, υποστήριξε τεχνολογικά η μαθήτρια του Λυκείου Λώρα Τάσση.

«…Ο κόσμος περιμένει ένα καλό λόγο, ένα λόγο που δεν έχει κανένα είδος υποκρισίας μέσα του, κανένα είδος σκοπιμότητας, κανένα είδος ιδιοτέλειας . O λόγος είναι μια δωρεά προς τον άνθρωπο, κι ο κόσμος όλος περιμένει σήμερα  μια δωρεά, περιμένει μια ζεστή φωνή να τον παρηγορήσει ,να του δώσει ελπίδα να τον βγάλει από το τέλμα του..» 

Είναι ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη του ποιητή που αποκαλύπτει πόσο  διαχρονικές είναι οι σκέψεις του.
Σε μια σύντομη παρουσίαση του έργου του θα προσπαθήσουμε να δούμε τη συνάντηση της ποίησης με την ιστορία αυτού του τόπου γιατί έχουμε ανάγκη τις λυτρωτικές ικανότητες της τέχνης για να ξεπεράσουμε τις δυσχέρειες του παρόντος.
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος, ο σπουδαίος αυτός ποιητής συνέδεσε τη ζωή και το έργο του με τις πνευματικές, πολιτικές και κοινωνικές αναζητήσεις του ελληνισμού κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Η προσέγγιση του έργου του μπορεί να δώσει ψυχική δύναμη για την αντιμετώπιση των χαλεπών καιρών που διανύουμε.
Ο Ν.Βρεττάκος αποκαλείται από τον V.Rotollo σύγχρονος <<κλασσικός>> ποιητής γιατί έχει κάτι το μοναδικό είναι δεμένος με τις ρίζες του αλλά ταυτόχρονα εμφορείται από αληθινό οικουμενικό πνεύμα διαλόγου με όλους τους ανθρώπους του κόσμου.
Ο ισχυρισμός αυτός αποδεικνύεται εύκολα αν σκεφτούμε σε πόσα ποιήματα αναφέρεται στον Ταϋγετο, στην Πλούμιτσα, τον τόπο καταγωγής του. Στο ποίημα ''της Σπάρτης οι πορτοκαλιές'' αποδιδει θαυμάσια το δέσιμο με τον τόπο και τη μάνα.

Της Σπάρτης  οι πορτοκαλιές, χιόνι ,λουλούδια  του έρωτα
Άσπρισαν απ` τα λόγια σου, γείρανε τα κλαδιά τους
Γιόμισα το μικρό  μου κόρφο, πήγα και στη μάνα μου
Κάθονταν κάτω απ το φεγγάρι και με νοιάζονταν
Κάθονταν κάτω απ το φεγγάρι και με μάλωνε
Χτες σ` έλουσα, χτες άλλαξα που γύριζες
Ποιος γιόμισε τα ρούχα σου δάκρυα
και νεραντζάνθια

Ο ποιητής νοιάζονταν για όλους τους ανθρώπους της γης και έγραφε σαν να μιλάει εκ μέρους τους στις ταραγμένες εποχές που έζησε (Β' Παγκόσμιος πόλεμος)
Στο ποίημα ''γράμμα στον Οπενχάϊμερ'' έχει ένα διάλογο με τον εφευρέτη της ατομικής βόμβας, Παρουσιάζει τις συγκλονιστικές κραυγές της ανθρωπότητας κατά του πυρηνικού ολέθρου και μιλά για τις χιλιάδες των ανθρώπων που χάθηκαν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι.

Γράμμα στον Οπενχάιμερ

Ο πόνος ξεχείλισε !
Τα σκέπασεν όλα !
Οι μύθοι βουλιάξανε !
Τα πράγματα έχουν  τη δική τους φωνή !
Οι ποιητές παραμίκρυναν.
Είμαι  ένας δραπέτης απ' όλα τα βασίλεια της γης.
΄Εχω μέσα μου την πατρίδα μου. Κι έχω μες στην καρδιά μου
τους ανθρώπους απ' όλα τα έθνη της γης. Σας τους έφερα !
Εγώ σας τους έφερα, φίλε Οπενχάιμερ !

Τα χρόνια του πολέμου του ΄40 σημαδεύουν την εξέλιξη του ποιητή. Η συμμετοχή του στο αλβανικό μέτωπο δεν είναι μόνο εκπλήρωση καθήκοντος, είναι σχολείο ανθρωπιάς. Ο ποιητής υπηρέτησε ως απλός στρατιώτης στην πρώτη γραμμή του μετώπου αλλά έγραψε για την ειρήνη. Τα φιλειρηνικά του αισθήματα παρουσιάζονται ανάγλυφα στο ποίημα:

Ένας στρατιώτης μουρμουρίζει
στο αλβανικό μέτωπο

Άνθρωποι  κατοικούν μες στο πνεύμα της Ελευθερίας αμέτρητοι,
Άνθρωποι όμορφοι μες στη θυσία τους, Άνθρωποι
Ένας μεγάλος καταυλισμός είναι η έννοια της αρετής.
Το ότι πέθαναν δε σημαίνει πως έπαψαν να υπάρχουν  εκεί
Με τις λύπες τους ,με τα δάκρυα, με τις κουβέντες τους.
Ο ήλιος  σας θα  ναι ακριβά πληρωμένος.
Αν τυχόν δε γυρίσω, ας είστε καλά,
Σκεφτείτε για λίγο πόσο μου στοίχισε.
(σαν ήμουνα μικρός καθρεπτιζόμουνα στα ρυάκια της πατρίδας μου
Δεν ήμουν πλασμένος για τον πόλεμο) 

Ακολουθούν τα χρόνια της κατοχής, με τις στερήσεις και τις θυσίες, τα χρόνια της  αντίστασης, της φρίκης του εμφυλίου. Ο ποιητής βρίσκει καταφύγιο στην ποίηση για τις δύσκολες ώρες των συγκρούσεων και καταφέρνει να μετατρέψει τις αντιξοότητες σε ελπιδοφόρα μηνύματα.
Το παιδί με τη φυσαρμόνικα είναι ένα ποίημα αφιερωμένο στην αντίσταση:

Θα βγω στον κάμπο να μαζέψω
τα πεσμένα φύλλα του ήλιου,
να πλάσω τις ακτίδες του -τούτο το καλοκαίρι-,
να πλάσω τις ακτίδες του σε φύλλα για να γράψω
τον ουρανό και το τραγούδι σου, Ελληνόπουλο!
Γιατί το χώμα δε με φτάνει! Δε με φτάνει το αίμα μου!
Γιατί τα δάκρυα μου δε φτάνουνε να πλάσω τον πηλό μου!
Τι να το κάνω το σπίτι μου; Έξω σε τραγουδάνε!
Έξω μιλούν για σένανε! Δε μου φτάνει η φωνή μου!
Θα τρέξω εκεί που σ' άκουσα να λες "Όχι" στο θάνατο.
Θα τρέξω εκεί που πήγαινες σφυρίζοντας αντίθετα
στ' αστροπελέκι, αντίθετα στη διαταγή
και στο γλυκό ψωμί της γης! Αντίθετα
στα γαλανά σου μάτια που ήταν για τον έρωτα!

Γράφει με τρυφερότητα και οδύνη για τα δύσκολα χρόνια της πατρίδας του. Αποδίδει το δεσμό με τη χώρα του σε ένα πλασματικό επιτύμβιο επίγραμμα με τον τίτλο "Σημείωσε":

Αφημένο το χέρι σου πάνω στην πέτρα ακούει το νερό
Το πρόσωπο σου εσκέφτεται , σκέφτομαι τη μοίρα του κόσμου
Γεννήθηκα φώτα γιομάτος
Η Ελλάδα και η τύχη της με γιόμισαν δάκρια
Αν επιζήσεις σημείωσε πάνω στην πέτρα μου
Το επίγραμμα αυτό με το χέρι σου που ακούει το νερό
Τη ζωή του σεβάστηκαν, στα νιάτα του η φτώχεια ,
στα βουνά οι κεραυνοί, στον πόλεμο οι σφαίρες
Η αγάπη του για την Ελλάδα τον σκότωσε

Αυτός ο άνθρωπος ο τόσο ριζωμένος στο χώμα το ελληνικό το 1967 αποφασίζει και αυτοεξορίζεται στο Τρόγγεν της Ελβετίας. Στο ποίημα του «αποχαιρετισμός στον ελληνικό ήλιο» από τον πρώτο στίχο «της πατρίδας μου Ήλιε καθαρέ» βλέπουμε να συνδέει τα δυο στοιχεία σε αδιάσπαστη ενότητα, οι δυο αξίες (Ήλιος-Ελλάδα) ήταν ιδανικά σύμβολα της ζωής του. Η πίστη του ποιητή σε αυτά διατρέχει το ποίημα. Η θλίψη της αυτοεξορίας διοχετεύεται σε δημιουργική δράση  γράφει  για όλα όσα του λείπουν και όσα νοσταλγεί χωρίς να αφήνει την ελπίδα:

Γράμμα στον άνθρωπο της πατρίδας μου

...Μην με μαρτυρήσεις!
Και προπαντός να μην τους πεις πως μ' εγκατέλειψεν η ελπίδα!
Καθώς κοιτάς τον Ταΰγετο, σημείωσε τα φαράγγια που πέρασα.
Και τις κορφές που πάτησα. 
Και τα άστραπου είδα.
 Πες τους από μένα, πες τους από τα δάκρυά μου,
ότι επιμένω ακόμη πως ο κόσμος
είναι όμορφος!

Το 1970 εγκαθίσταται στο Παλέρμο της Σικελιας. Είναι τόσο συγκινημένος γιατί θα ξαναβλέπει τη Μεσόγειο.

Ταξίδι στη Σικελία

Σε λίγο θα μπορώ να βλέπομαι πρόσωπο με πρόσωπο με τη θάλασσα
Σα μια αναγνώριση έπειτα από μια μακριά απουσία
Ενώ πέρα εκεί στην απέναντι όχθη της θα γνωρίζω πως βρίσκεται η πατρίδα μου αλλά ούτε τα φώτα της θα διακρίνονται
Ούτε ο καπνός των σπιτιών της
Μονάχα που κοιτώντας την κίνηση των νερών της θα νομίζω ότι βλέπω την κίνηση της καρδιάς της  τουλάχιστον

Το μεγαλόπνοο και πολυσύνθετο δημιούργημα του «H λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη » παρουσιάζεται το 1981.
Με αυτό έχουμε μια λυρική και δραματική αναπαράσταση σημαντικών σταθμών της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού.

Το 1987 στην αντιφώνηση του στην Ακαδημία Αθηνών που είχε τίτλο  «εμείς και ο κόσμος»  έγραφε «...υποχρέωση έχουν όσοι γεννηθήκαν στο φιλόξενο τόπο που λέγεται  Ελλάδα να εξοφλήσουν το χρέος της φιλοξενίας του…»

Και τελείωσε την αντιφώνησή του απαγγέλλοντας μια περικοπή από τη «λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη:

«..Είναι  εύνοια θεία να γεννιέται κανείς, έστω κι ως ένας θάμνος στο  χώμα σου….
Κ` είναι λόγος ο ήλιος σου  και οι συρμές των νερών και του αέρος το πνόισμα στις ελιές,είναι  λόγος…
..Και το όνομα Ελλάδα, δεν είναι λέξη ,αλλά λόγος 
Όλες οι λέξεις που ονομάζουν το φως..»

Τελειώνοντας, ο  Τάσος Βουρνάς γράφει για τον ποιητή κ το έργο του:

«Η ποίηση του Βρεττάκου είναι μια ανθρωποκεντρική δημιουργία  που έταξε σαν προορισμό της να σώσει ό,τι καλύτερο διαθέτει  ο πολιτισμός του τόπου μας,  μια λυρική  κραυγή για τον άνθρωπο και το βαθύτερο χρέος του πάνω στη γη»

Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος, η χορωδία του Συλλόγου μας παρουσίασε δύο μελοποιημένα ποιήματα του Νικηφόρου Βρεττάκου.

 “Το τριαντάφυλλο” από τη ποιητική συλλογή “Το Βάθος του Κόσμου”, μελοποιημένο από την Πηγή Λικούδη που είναι το τραγούδι του ερωτευμένου, που σαν πολύτιμο τριαντάφυλλο, περιφέρει τον έρωτά του και δε ξέρει που να τον αποθέσει.

“Τ’ όνομά σου: πορεία πέντε κύκνων που σέρνουν την πούλια μεσούρανα” από το εκπληκτικό ποίημα “Μεγαλυνάρι”. Ο τίτλος του ποιήματος είναι εκκλησιαστικός όρος, που αποδίδει τους ύμνους προς την Παναγία, το Χριστό και τους Αγίους. Έτσι και εδώ το ποίημα είναι ένας ύμνος αγαπημένου προσώπου, με εκπληκτικές εικόνες έντονης φυσικής παρουσίας που μελοποιήθηκε μοναδικά απ’ την Τερψιχόρη Παπαστεφάνου.

Ακολούθησε προβολή οπτικοασκουστικού δρώμενου το οποίο παρουσίασε ο εικαστικός καλλιτέχνης Σαράντος Σακελλάκος εμπνευσμένος από το έργο του ποιητή «Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη».
  
Ο λόγος του ποιητή μέσα από τις φωνές των ηθοποιών Εύας Κοταμανίδου και Χρήστου Γιαννιώτη, μεστός, λυρικός και συγκλονιστικός ξεχύθηκε στην αίθουσα μαζί με τις θαυμάσιες εικόνες, διατρέχοντας όλη την Ελλάδα από τη γέννησή της μέχρι το σήμερα, καταλυτικός, σύγχρονος καταγγελτικός αλλά και ελπιδοφόρος.

Αποσπάσματα που ακούστηκαν από το έργο του ποιητή είναι τα παρακάτω:

...Και το όνομα Ελλάδα, δεν είναι λέξη, αλλά λόγος. Όλες οι λέξεις που ονομάζουν το φως
Περικλείνεται μες στα τρία φωνήεντα και τα τρία σου σύμφωνα των βιβλίων η βίβλος.
Κ’ ενανθρωπίστη στις τρις συλλαβές σου το φως...


...Τα παιδιά σου γεννιόντουσαν ντυμένα και φαγωμένα
Και πολλά τους γεννιόντουσαν κι εγγράμματα μάλιστα.
Τα περισσότερα όμως, μην έχοντας τρόπο να πράξουν αλλιώς, τι κρατούσαν αδιάκοπα στο δεξί τους τα άρματα, τις τραγούδαγαν τις γραφές τους, κρεμώντας τις μελωδίες τους στα κράκουρα και στα δέντρα.
Άλλωστε, το ένα μολύβι και το ένα χαρτί που υπάρχαν στο Έθνος, τα είχε πάρει ο Μακρυγιάννης.
Κ’ έβαζε πάνω τους σκοπιές ο Θεός τους νοήμονες αρχαγγέλους του,
Να του αντιγράφουνε τα τραγούδια τους, για να παίρνει αναφορά: 
τι μπορεί να βαστάξει στον κόσμο ένας άνθρωπος ή ένα έθνος


…Όταν νέφη απειλούν ν' αποκλείσουν τον κόσμο κι άλλο δεν έχουμε..
Όταν πάνω μας άνεμοι ισχυροί παρασύροντας μεταθέτουν την Άρκτο..
Όταν νιώθουμε μόνοι στο μέσο μιας έρημου δίχως σημεία κι άλλο δεν βλέπουμε, κατά σένα γυρίζουμε το κεφάλι μας.
Και σε βλέπουμε σε ώρες μεγάλου φωτός..
Που κι οι πέτρες σου ακόμα ντύνονταν δόξα..
Κι ως να ήτανε σώματα μικρά και μεγάλα που σηκώνονταν όρθια, ηλίου χιτώνες σάλευαν πάνω τους ....
Και λαμπρύνονταν τα βουνά ...

…Οι θεοί καθαρίζοντας τη γη σου, λησμόνησαν να ξεριζώσουν το κώνειο και να σύρουν έξω στο «πυρ το εξώτερον» τον Ιούδα τον δόλιο, που είχε την κρύπτη του πλάϊ στις Κερκόπορτες…

...Απολιόρκητη όταν πολιορκείσαι και όταν συλλαμβαίνεσαι ασύλληπτη κι όταν κουστωδίες σε πάνε και σε φέρνουνε στα πραιτώρια κι όταν δένεσαι πάνω σε πασσάλους και μαστιγώνεσαι κι όταν δένεσαι πίσω από άλογα κι άρματα και σέρνεσαι βάφοντας κόκκινη την οδό προς τον άδη...
Κι όταν ενταφιάζεσαι, δεν μένεις εκεί, παρά μόνο για μια ή για δύο, το πολύ για τέσσερις νύχτες οπότε "όρθρου βαθέος" γιομίζεις το φως με πίδακες της Ανάστασης!...

Στο τέλος του οπτικοακουστικού δρώμενου ακούγεται η απαγγελία του ποιητή



Εγώ, ο σε λίγο απερχόμενος,
ο βαθιά ευτυχής,
ο τιμημένος εγώ να είμαι απ' το χώμα σου,
δεν «επέμφθην ειπείν ουρανόθεν το χαίρε».
Ανεβαίνω απ' τα σπλάχνα σου
κ' επιστρέφω στα σπλάχνα σου.
Στις ρυτίδες μου ρέουν φως απ' το φως σου
και θλίψη απ' τη θλίψη σου.
Δεν γνωρίζω αν με όσα είπα
το χρέος εξοφλώ της φιλοξενίας σου.
Ούτε αν με ήλιον έχω ανταποκριθεί
στο ήλιον πνεύμα σου.
Γιατί είναι εδώ που ανάπνεα τον αέρα σου
κι όλο το σώμα μου έφεγγε.
Άκουσα μέσα μου την ψυχή μου που συνομιλούσε μαζί του
και την ανακάλυψα.
Γιατί είναι εδώ που πίνοντας το νερό σου
το έκαμα αιώνιο πόσιμο.
Κ' εδώ που έστρεψε ο ήλιος μια δέσμη του αείροη στην καρδιά μου,
και τα δύο τους κέντρα συνδέθηκαν μόνιμα.
Κι από κει ακοντίστηκε σε όλο το σώμα μου ανοίγοντας και νέα φλεβίδια,
εκεί που η Γένεση δεν είχε προβλέψει.
Στα μαλλιά και στα κόκαλα.
Κ' η ψυχή μου ολόκληρη έγινε ηλιόστικτη.
Κ' ήπια απ' τα' αμπέλι σου που σκαλώνει στον ουρανό·
και κρεβατώνει στο φως απάνω απ' τη θάλασσα.
Κι όταν στο στόμα μου έφερνα το σταφύλι, το μούρο ή το ροδάκινο,
ένιωθα ως να με θήλαζες.
Και ο λόγος σου ο άφατος,
με δίδαξε το άπαντο.
Πληρώθηκαν σοφίας η ακοή
και σοφίας το βλέμμα μου.
Έτσι που όταν έλεγα «Ήλιος» ή «Φως» ή «Θεός»
να ξέρω τι λέω.
Γιατί εσύ την αγία δωρεά της αγάπης τοποθέτησες μέσα μου,
καμωμένη απ' αληθανθούς.
Κ' είναι μ' αυτούς που έχω πλέξει αυτό
το σαν έναν μικρό κύκλο ήλιου στεφάνι σου, σήμερα.
Και τώρα, ιδού
με το ίδιο αυτό χέρι που έγραφε τους ύμνους στο φως,
παίρνω χώμα απ' το χώμα σου.
Σε φιλώ και σου εύχομαι,
Ζωή εσαεί, Φως εσαεί, Λόγο εσαεί, 
εγώ
Ο τρισχιλιομυριοστός σου μικρός υιός
Νικηφόρος


Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης λειτούργησε και λειτουργεί στον προθάλαμο της αίθουσας εκδηλώσεων του Δημοτικού Σχολείου η έκθεση φωτογραφίας του Δήμου Ωρωπού η οποία μεταφέρθηκε με επιμέλεια του Αντιδημάρχου κου Γ.Παπαγιάννη και θα είναι επισκέψιμη στο κοινό και στα σχολεία του Αυλώνα για μιά περίπου εβδομάδα.




https://plus.google.com/photos/113985895724557001503/albums/5814616014058221425?banner=pwa&authkey=CKqo5f7pl-SMGg

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ-8/12/2012


Το Σαββάτο 8 Δεκεμβρίου 2012 ο Σύλλογός μας διοργανώνει ημερήσια εκδρομή στο Ναύπλιο.
Αυτή την περίοδο και στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Δήμου Ναυπλιέων για τα 150 χρόνια από την Ναυπλιακή Επανάσταση (1 Φεβρουαρίου-8 Φεβρουαρίου 1862) διοργανώνονται στην πόλη του Ναυπλίου ποικίλλες εκδηλώσεις. Μία από τις πιο σημαντικές είναι αυτή του παραρτήματος της Εθνικής Πινακοθήκης και Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου στην οποία εκτίθενται ζωγραφικά έργα, αντικείμενα και ενδυμασίες της Οθωνικής περιόδου (1833-1862).
Η έκθεση σκιαγραφεί την ιστορική περίοδο από την άφιξη του Όθωνα στο Ναύπλιο, πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, έως την έξωση του (Οκτώβριος 1862) και εστιάζει σε βασικά χαρακτηριστικά της νεότερης εικονογραφίας του Ναυπλίου, με βασικό άξονα την οπτική των ξένων και Ελλήνων καλλιτεχνών σε σχέση με τα γεγονότα που σημάδεψαν την περίοδο αυτή.
Περιλαμβάνει χαρακτικά και ζωγραφικά έργα που αναφέρονται στα γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, φωτογραφικό υλικό και ζωγραφικά έργα των πρωταγωνιστών της Ναυπλιακής Επανάστασης, λιθογραφία της έξωσης του Όθωνα, το τραπέζι, στο οποίο υπογράφτηκε το διάταγμα της έξωσης το 1862 και γελοιογραφίες που αναφέρονται στο θέμα του ανταγωνισμού των Δυνάμεων για την εξουσία στην Ελλάδα.
Στην έκθεση εκτός από έργα της Εθνικής Πινακοθήκης παρουσιάζονται χαρακτικά της πλούσιας συλλογής του Καθηγητή  και τ. Αντιπρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάννη Καράκωστα, χαρακτικά και ζωγραφικά έργα που παραχωρήθηκαν στην Εθνική Πινακοθήκη από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών και το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία, έργα από τις συλλογές ζωγραφικών και χαρακτικών έργων του Μουσείου Μπενάκη, ενδυμασίες από το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα «Β. Παπαντωνίου», έργα από τις συλλογές του Δήμου Ναυπλίου κλπ

Η Εθνική Πινακοθήκη στο Ναύπλιο
Στην παραπάνω έκθεση θα ξεναγηθούμε στις 10.30 το πρωϊ ενώ στη συνέχεια περί τις 12.30 θα μεταβούμε όπου και θα ξεναγηθούμε σε ένα από τα σημαντικότερα εθνολογικά Μουσεία της Ελλάδας, το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα το οποίο έχει ιδρύσει η σημαντικότατη εθνογράφος, ιστορικός, λαογράφος και ενδυματολόγος κα Ιωάννα Παπαντωνίου.

Το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα

Το πρόγραμμα της εκδρομής έχει αναλυτικά ως εξής:
-6.15π.μ. αναχώρηση από τον Αυλώνα για Ναύπλιο με λεωφορείο σταθμευμένο κάτω από την  εκκλησία Αγίου Αντωνίου
-Ενδιάμεση στάση για καφέ στο ύψος της Κορίνθου
-10.00π.μ. Άφιξη στο Ναύπλιο
-10.30π.μ.  Ξενάγηση στην Εθνική Πινακοθήκη-Παράρτημα Ναυπλίου Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου
-12.30 π.μ Ξενάγηση στο Πελοποννησιακό  Λαογραφικό ίδρυμα  Β. Παπαντωνίου
-Εφόσον υπάρξει διαθέσιμος χρόνος θα γίνει επίσκεψη και ξενάγηση στο Παλαμήδι
-14.30μ.μ. Μεσημεριανό γεύμα στο κέντρο του Ναυπλίου
-17.00μ.μ αναχώρηση για  Αυλώνα
-Ενδιάμεση στάση για καφέ. 

Η τιμή εισιτηρίου στην οποία συμπεριλαμβάνεται και το εισιτήριο επίσκεψης στην Εθνική Πινακοθήκη και στο Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα ανέρχεται συνολικά στα 25 ευρώ.

Οι ενδιαφερόμενοι-ες μπορούν να επικοινωνούν για κράτηση θέσεων με τα μέλη του Συλλόγου μας κα Μαίρη Αφθονιάδου, Σοφία Βόγγλη, Μαίρη Σαμπάνη στα τηλέφωνα 6909668630, 6945332223, 6986381058 αντίστοιχα.
       

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ 2013


Κυκλοφόρησε και διατίθεται το ημερολόγιο του Συλλόγου μας για το ερχόμενο έτος 2013. Ως θέμα του ημερολογίου επιλέχθηκε η ιστορία της λαϊκών φορεσιών του Αυλώνα από το 1900 έως το 1930 περίπου σε συνδυασμό με φυσικά τοπία και ιστορικά μνημεία του Αυλώνα με αντίστοιχα ενδεικτικά σχόλια. Οι φορεσιές που απεικονίζονται είναι σύγχρονα έργα της ομάδας Λαογραφικού Εργοχείρου του Συλλόγου, φτιαγμένες με βάση τα παλαιά υπάρχοντα πρωτότυπα που σώζονται στα σπίτια του Αυλώνα. Επιπλέον το ημερολόγιο παρουσιάζοντας αρκετούς τύπους παραδοσιακών ενδυμασιών του Αυλώνα, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά, αποτελεί έναν συνοπτικό οδηγό της τοπικής λαογραφίας χρήσιμο σε κάθε βιβλιοθήκη. Οι λήψεις των φωτογραφιών που κατά κοινή ομολογία είναι εξαιρετικές έγιναν από τα μέλη του Συλλόγου μας κα Αγγελική Δαραβέλα, κο Μάκη Λέκκα, κα Εύα Γεωργαντά τα οποία ευχαριστούμε θερμά. Η τιμή πώλησης κάθε τεύχους είναι 6 ευρώ και οι ενδιαφερόμενοι-ες μπορούν να το προμηθεύονται κατόπιν επικοινωνίας στα παρακάτω τηλέφωνα:

6945332223 κα Σοφία Βόγγλη

6977263381 κον Ιωάννη Ζαρογκίκα



Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

O ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Στο φύλλο της 17 Οκτωβρίου 2012 της εφημερίδας Καθημερινή, στην στήλη πολιτισμού, βρήκαμε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο της δημοσιογράφου κας Γιώτας Συκκά με τίτλο " Ένα Μουσείο υιοθετείται από τους κατοίκους της Κορίνθου". Αποσπάσματα του άρθρου έχουν ως εξής:

Στην κεντρική πλατεία της Κορίνθου, δίπλα στο λιμάνι, από το 1976, το Μουσείο (ιδρύτρια η Αλκμήνη Πετροπούλου-Γαρταγάνη), φιλοξενεί συλλογές με παραδοσιακές στολές από Ελλάδα, Β. Ήπειρο, Μ. Ασία, Κύπρο, έργα υφαντικής, αργυροχρυσοχοΐας, μεταλλοτεχνίας, σπάνιες συλλεκτικές εκδόσεις του 17ου και 18ου αι. κ.ά.
Ένα μουσείο με προβλήματα όπως τα περισσότερα στη χώρα, που πέρασε δύσκολες στιγμές, μάλιστα έκλεισε για έξι μήνες, αλλά κατάφερε να επαναλειτουργήσει.
Είναι ΝΠΙΔ, τελεί υπό την αιγίδα των υπουργείων Οικονομικών και Πολιτισμού, διοικείται από 14μελές συμβούλιο, ενώ οι δαπάνες της λειτουργίας του καλύπτονται από εισοδήματα τα οποία προέρχονται από κληροδότημα που άφησε η ιδρύτριά του και κάποια από τον τακτικό προϋπολογισμό του μέχρι πρότινος υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού. Μόνο που οι καιροί το επηρέασαν κι αυτό. Τα ενοίκια από το κληροδότημα όλο και μειώνονται και η βοήθεια του υπουργείου μετά την κατάργηση του ειδικού λογαριασμού έχει κι αυτή πρόβλημα.
Ένα πρόβλημα που ανέλαβε να λύσει η τοπική κοινωνία. Από τους Φίλους του Μουσείου, οι οποίοι κινητοποιήθηκαν, μέχρι τους εκπαιδευτικούς της περιοχής και τον ίδιο τον δήμο. «Θεώρησε ότι η βιωσιμότητα του μουσείου είναι δική του υπόθεση και της πόλης γενικότερα. Κι όλοι βοηθούν με τον τρόπο τους. «Μας κάνει προσφορές το τυπογραφείο, το βιβλιοπωλείο ακόμη και το γραφείο για τη συντήρηση του ασανσέρ: 20 ευρώ μηνιαίως ως βοήθεια από τον τεχνίτη για να βοηθήσει το μουσείο της πόλης του. Αυτό σημαίνει ότι είδαν το μουσείο ως δική τους υπόθεση».
Τώρα ετοιμάζουν τον φάκελο για να ενταχθεί στο Πρόγραμμα του υπ. Περιβάλλοντος και να μετατραπεί σε «Ευφυές Θεματικό Μουσείο Σχεδόν Μηδενικής Ενεργειακής Κατανάλωσης». Σχεδιάζουν παράλληλα και την επανέκθεση μέσα από το ΕΣΠΑ.
Η περίπτωση του Ιστορικού Λαογραφικού Μουσείου Κορίνθου είναι ένα καλό παράδειγμα ευαισθητοποίησης. «Κυρίως γιατί κατάλαβε η πόλη ότι το μουσείο δεν είναι θέμα του υπουργείου αλλά δικό της. Όταν αισθάνεσαι ότι αναλαμβάνει το κράτος εφησυχάζεις. Όταν όμως είδαν το πρόβλημα έτρεξαν όλοι».

Iστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Κορίνθου

Αντίστοιχo καθεστώς αλλά και προβλήματα αν όχι περισσότερα έχει το Μουσείο Ζυγομαλά στον Αυλώνα. Με ανύπαρκτη κρατική επιχορήγηση και με ανύπαρκτα δικά του έσοδα, το Μουσείο μας έπνεε τα λοίσθια τα 2 τελευταία χρόνια. Ο Σύλλογός μας με ενημέρωση των κατοίκων του Αυλώνα, ήδη από τον Δεκέμβριο 2011, κινούμενος καταστατικά και με την επιστασία της Διευθύντριας του Μουσείου κας Έφης Κρέμου, κινητοποίησε την τοπική κοινωνία, η οποία αφυπνίσθηκε και πρόστρεξε με κάθε τρόπο το Μουσείο. Πρέπει μάλιστα να ληφθεί ιδιαίτερα υπόψιν η αριθμητική υπεροχή του πληθυσμού της πόλης της Κορίνθου έναντι του Αυλώνα, η οποία όμως δεν υστέρησε τους κατοίκους του Αυλώνα να προστρέξουν σύσσωμοι για τη σωτηρία και προβολή του Μουσείου μας. Κατορθώθηκε έτσι από κατοίκους και φορείς, Δήμο κλπ να καλυφθούν οι ανάγκες θέρμανσης του Μουσείου τους χειμερινούς μήνες, η πληρωμή των παγίων δαπανών του, η διάσωση των ακατάλληλα αποθηκευμένων εκθεμάτων, προστασία τους από μικροοργανισμούς που  καταστρέφουν το ύφασμα, ξύλο κλπ, περιποίηση του εξωτερικού χώρου, εθελοντική εργασία κ.α. Πολλά από τα χρήματα που συγκεντρώνονταν και προέρχονται από διάφορες εκδηλώσεις, εκδρομές, θεατρικές παραστάσεις, λαχειοφόρους αγορές, διατέθηκαν για όλα τα παραπάνω. Αμέτρητοι κάτοικοι του Αυλώνα παραμέρισαν το ατομικό συμφέρον και έστερξαν το γενικό, αυτό που αφορά την Ιστορία και τον Πολιτισμό του τόπου τους. Εφέτος μάλιστα με απόφαση του Τοπικού Συμβουλίου Αυλώνα τα Ζυγομάλεια εορτάσθηκαν στον κήπο του Μουσείου. Aποσοβήθηκε έτσι κι ένα άλλο ενδεχόμενο. Στην τάση της εποχής της ιδιωτικοποίησης των πάντων, πολλοί επίδοξοι ''επαγγελματίες'' του πολιτισμού θα μπορούσαν να ζητήσουν την εκχώρηση του Μουσείου προκειμένου να εγκαταστήσουν εκεί την επιχειρηματική τους δραστηριότητα με σκοπό το ιδιωτικό κέρδος γεγονός που αποφεύχθηκε με τη δυναμική επαναλειτουργία του Μουσείου μέσα από την αρωγή των κατοίκων του Αυλώνα ώστε να ανήκει και να απευθύνεται στο σύνολο για το οποίο προορίσθηκε. Το ίδιο συνέβη πρόσφατα και με την Δημοτική Βιβλιοθήκη Αυλώνα η οποία εγκαινιάσθηκε και λειτουργεί ως Βιβλιοθήκη σύμφωνα με την θέληση του δωρητή της Δημητρίου Λιάκουρη. Η συμπαράταξη των φορέων του Αυλώνα χάρισε στο σύνολο έναν ακόμη πυρήνα πολιτισμού ο οποίος υπήρχε ενδεχόμενο να ματαιωθεί και να αποδοθεί σε άλλη, ιδιωτική χρήση ενάντια στο πνεύμα της βούλησης του δωρητή αφού μάλιστα είχε παρέλθει σχεδόν μία άπρακτη δεκαετία από την διάθεση της δωρεάς στο λαό του Αυλώνα. Ευτυχώς καταλυτική υπήρξε η παρέμβαση του Τοπικού Συμβουλίου Αυλώνα που αποφάσισε την άνευ ετέρου επίσπευση λειτουργίας του χώρου σύμφωνα με όσα ορίζονταν στη σχετική διαθήκη. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι όταν θέλουν, οι τοπικές κοινωνίες που ως μικρότερες είναι και πιο ευέλικτες αλλά και πιο συσπειρωμένες ιδίως όταν χρειάζεται, λειτουργούν καλύτερα και αμεσότερα επιτυγχάνοντας έργα που όλοι μέχρι πρότινος, εφησυχασμένοι στη ραστώνη του καταναλωτισμού και του υλισμού, θεωρούσαμε ότι μόνο η κρατική διοίκηση μπορεί να επιτύχει. Να όμως που και οι πολίτες μπορούν να τα πετύχουν και ίσως καλύτερα αφού πράττουν άμεσα και κατά συνείδηση, απαλλαγμένοι από ίδια οφέλη, διαμεσολαβήσεις, διαπλοκές και άνομα καθυπαγορευμένα συμφέροντα.
Την χρονιά που έρχεται, το 2013, συμπληρώνονται 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Ηπείρου και το Μουσείο Ζυγομαλά αποκτά σημαίνουσα βαρύτητα αφού ανάμεσα στις συλλογές του διατηρεί σημαντικά κειμήλια και έντυπα από τον απελευθερωτικό αγώνα της Ηπείρου. Χρειάζεται η βοήθεια όλων μας ώστε το Μουσείο μας να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις ερχόμενες εκδηλώσεις. Χρειάζεται η συμπαράσταση όλων μας ώστε το Μουσείο ακόμη και χωρίς την κρατική βοήθεια να μπορέσει να αντέξει τα χρόνια αυτά της κρίσης, όπως άντεξε τόσα χρόνια. Το οφείλουμε στις επόμενες γενιές αφού άλλωστε το Μουσείο ιδιοκτησιακά ανήκει στο Δημοτικό Σχολείο δηλαδή στα παιδιά των κατοίκων του Αυλώνα. Το οφείλουμε τέλος στη μνήμη των δωρητών του και στην ιστορική μνήμη της πατρίδας μας.

Μουσείο Ζυγομαλά