Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

EΚΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΤΟΝ ΑΥΛΩΝΑ

Οι μαθητές και οι κηδεμόνες της περίφημης Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης βρέθηκαν στις 23/11/2014 στον Αυλώνα. 
Η Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης ήταν ένα λαμπρό μορφωτικό ίδρυμα της ελληνικής κοινότητας της Σμύρνης που ξεκίνησε την λειτουργία του το 1717 ενώ το 1810 δίδαξε σε αυτήν και ο μεγάλος Δάσκαλος του Γένους Θεόφιλος Καΐρης, φιλοσοφία και μαθηματικά. Το 1922 η μεγάλη πυρκαγιά αποτέφρωσε το κτίριο της Ευαγγελικής Σχολής. Όμως η ιδέα της δεν έπαψε να ζει στις ψυχές των Σμυρνιωτών.  Έτσι το 1934 ιδρύθηκε στη Νέα Σμύρνη στην Αθήνα πλήρες  Γυμνάσιο και τα εγκαίνια έγιναν το 1935 με μεγάλη επισημότητα. Τα εγκαίνια αυτά αποτέλεσαν την επανίδρυσης της Ευαγγελικής που συνεχίζει το έργο της, δρώντας και προσφέροντας στην κοινωνία της Νέας Σμύρνης και της Ελλάδας. Με τη μεταρρύθμιση του 1976-77 το σχολείο χωρίστηκε σε δύο βαθμίδες τριετούς φοίτησης, το Γυμνάσιο και το Λύκειο ενώ το 2011 αναγνωρίστηκε κατόπιν αξιολόγησης ως Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο όπως και λειτουργεί μέχρι σήμερα. 
Οι μαθητές της Σχολής και οι κηδεμόνες τους ήλθαν πριν λίγο καιρό σε επαφή με το μέλος του Συλλόγου μας Αγγελική Στέρπη και θέλησαν να επισκεφθούν τον Άγιο Νικόλαο εξ Ιωαννίνων στην Πάρνηθα και το Μουσείο Ζυγομαλά ζητώντας γι αυτό την βοήθεια του Συλλόγου μας. Τους μαθητές της Σχολής και τους κηδεμόνες τους οδήγησαν στον Άγιο Νικόλαο τα μέλη του Συλλόγου μας Αγγελική Στέρπη, Χριστίνα Ογλάνη και Αγλαϊα Τσαρούχα. Η πεζοπορεία άρχισε από την Κεντρική Πλατεία (Ζυγομαλά) προς τον Άγιο Νικόλαο στην Πάρνηθα. Παρότι ο καιρός ήταν βροχερός οι πεζοπόροι δεν υπολόγισαν ούτε την απόσταση ούτε τις δυσκολίες της διαδρομής και επισκέφθηκαν την περιοχή και την εκκλησία του Αγίου Νικολάου αντικρύζοντας ένα τοπίο αλπικό τυλιγμένο στην ομίχλη και την υγρασία της ημέρας που τους αποζημίωσε πραγματικά.
Αργά το μεσημέρι οι πεζοπόροι γύρισαν στον Αυλώνα, κατέβηκαν από τα σκαλιά της πλατείας, είδαν και θαύμασαν την εκκλησία των Αγίων Αντωνίου και Ανδρέου και κατέλυσαν σε ταβέρνα του χωριού για το μεσημεριανό φαγητό τους.
Το απόγευμα επισκέφθηκαν το Μουσείο Ζυγομαλά όπου η ακούραστη Διευθύντριά του Έφη Κρέμου και μέλη του Συλλόγου μας περίμεναν τους 50 περίπου μαθητές και γονείς τους για να τους ξεναγήσουν στους χώρους του Μουσείου. Οι μαθητές ενθουσιάστηκαν με την παιδική φουστανέλλα του Ανδρέα Ζυγομαλά που φυλάσσεται ακέραιη από το 1895 μέχρι σήμερα μαζί με τα υπόλοιπα εκθέματα του Μουσείου, ακούγοντας από την Διευθύντρια του Μουσείου τους εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες της οικογένειας Ζυγομαλά που τα κειμήλια του Μουσείου τεκμηριώνουν.  Στους μαθητές δόθηκε αναμνηστική αφίσα του Μουσείου για να την αναρτήσουν στη Σχολή τους στη Νέα Σμύρνη. Αναχώρησαν με τις καλύτερες εντυπώσεις και αρκετοί από αυτούς δεν παρέλειψαν να γράψουν στο βιβλίο επισκεπτών του Μουσείου ότι η επίσκεψη τους μετέφερε σε μιά άλλη εποχή.
Ασφαλώς σε μιά εποχή με ιδανικά τα οποία έχει ανάγκη η σημερινή Ελλάδα.













Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 7/11/2014

Η Υπεύθυνη της Λέσχης Ανάγνωσης κα Αμαλία Νάνου ενημερώνει τα μέλη και τους φίλους της Λέσχης ότι η επόμενη ανάγνωση θα γίνει την Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014 και ώρα 6 το απόγευμα στο Δημοτικό Κατάστημα Αυλώνα. Θα αναγνωστεί το βιβλίο της συγγραφέως Αθηνάς Κακούρη "Πασαδόροι και Βαστάζοι'' που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Καλούνται τα μέλη και οι φίλοι της Λέσχης στην ανάγνωση του βιβλίου.



ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Μια παρέα ανθρώπων ζεί ξανά το κλίμα της παλιάς γειτονιάς. Χωρίς ρεύμα λόγω απεργίας, οι «γείτονες» χάνουν όλες τις ανέσεις που χαρακτηρίζουν μία σύγχρονη κοινωνία. Με άλλα λόγια, ψυγείο, τηλεόραση, ίντερνετ, φαϊ, γιόκ. Ετσι χωρίς να το θέλουν επιστρέφουν σε μια εποχή αλλιώτικη, διαφορετική μα γεμάτη μυρωδιές. Ζουν όλοι τους μία ατμόσφαιρα ολότελα ρομαντική. Μια ατμόσφαιρα που είτε το θέλουν είτε όχι τους φέρνει πιο κοντά, σε κάποιες περιπτώσεις πολύ πιο κοντά. Με τα προσωπεία να πέφτουν.
Ένα δαχτυλίδι εξαφανίζεται μυστηριωδώς, ναι πως, εμένα μου λες, μουρντάρικο το χέρι του λεγάμενου, ένα ζευγάρι παπουτσιών φέρνει τα πάνω κάτω στην βαρετή και άκρως προβλέψιμη καθημερινότητα ενός ζευγαριού όπου όλοι και όλα έχουν συγκεκριμένους ρόλους, μία γυναίκα διχοτομείται μεταξύ του ενός εαυτού της και του άλλου, αυτού που πραγματικά θα ήθελε να της είχε προκύψει, ένας αστροφυσικός, ο Θεός να τον κάνει, ζεί την απόλυτη παράνοια μέσα στο ίδιο του το σπίτι, σε μια ιστορία γεμάτη ευτράπελα, με τα γέλια από τους μοναδικούς διαλόγους  που ακολουθούν, να πέφτουν μέχρι δακρύων. Αυτά και άλλα πολλά τραγικά και μη, συμβαίνουν στη μία και μοναδική αυλή της γειτονιάς, αυτή με τον ξυλόφουρνο, συνεπώς υπάρχει φαϊ άρα και κρασί. Οι γλώσσες χαλαρώνουν σε βαθμό που λύνονται και τα όσα προκύπτουν… υπό το φως των φεγγαριών.
Μια σειρά από σύγχρονα παραμύθια, τα μοιράζονται μαζί μας ένα προς ένα, οι ετερόκλητοι  καλεσμένοι της εν λόγω αυλής. Και όπως πολύ σωστά μας τονίζει η καταπληκτική πένα της Αθηνάς Κακούρη, της βγάζω το καπέλο για το υπέροχο «Πριμαρόλια», όταν το ρεύμα επιστρέψει, τίποτα μα τίποτα δεν θα είναι όπως πριν..
Η αποξένωση των παρευρισκομένων θα έχει παρέλθει οριστικά και στη θέση της θα κυριαρχεί η έννοια της γειτονιάς με τις αυλές πλέον ορθάνοιχτες. Όλοι θα γνωρίζονται με όλους. Και από την καλή και από την... ανάποδη. Πρόσωπα γεμάτα φως. Καθάρια.
Έντεκα ιστορίες με εξαιρετική αφήγηση. Ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα, μία συλλογή διηγημάτων στην οποία τηρήθηκαν οι ορθογραφικές επιλογές της συγγραφέως, ναι! πολυτονικό – άκρως  νοσταλγικό, που δημοσιεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια στα διάφορα έντυπα που αρθρογραφούσε η «Κυρία» Αθηνά Κακούρη και η οποία όπως ορθότατα σημειώνει, η μεγάλη της ηλικία την βοηθά να μας ξεναγεί στο παρελθόν του τόπου μας.
 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ



Η Αθηνά Κακούρη γεννήθηκε το 1928 στην Πάτρα και δημοσίευσε τα πρώτα της χρονογραφήματα και ταξιδιωτικές εντυπώσεις στην τότε μεγαλύτερη εφημερίδα, τον Νεολόγο των Πατρών. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο Γιώργος και η Λένα Σαββίδη, που διηύθυναν το περιοδικό Ταχυδρόμος, άρχισαν να δημοσιεύουν ταχτικά αστυνομικά της διηγήματα, με εικονογράφηση του Μποστ, τα οποία τελικά εξέδωσαν και σε βιβλίο (Αλάτι στα φυστίκια). Της ανέθεταν επίσης και μεγάλα ρεπορτάζ, τέλος δε έγινε συντάκτρια του περιοδικού. Την ίδια εποχή έγραψε μια ραδιοφωνική σειρά, μετέφρασε για μεγάλους εκδοτικούς οίκους λογοτεχνία και Ιστορία, και συνεργάστηκε με διάφορα άλλα έντυπα.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο Άλκης Αγγέλου την προέτρεψε να γράψει ένα ιστορικό μυθιστόρημα τοποθετημένο στην εποχή του Διαφωτισμού. Η προπαρασκευαστική μελέτη για τα έργα Της τύχης το μαχαίρι και Η σπορά του ανέμου απαίτησε περίπου μια δεκαετία. Ακολούθησαν όμως με ταχύτερο ρυθμό τα μυθιστορήματα Με τα φτερά του Μαρίκα (ένας αεροπορικός άθλος στην εποχή του Διχασμού), Πριμαρόλια (η Πάτρα της σταφίδας· ακμή και κρίση), Ο χαρταετός (το Λαύριον και ο δήθεν μυθικός του πλούτος, μια χρηματιστηριακή τρέλα), Θέκλη (κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις των πολέμων 1912 και 1913). Άλλα έργα της: Κυνηγός φαντασμάτων, Με τα χέρια σταυρωμένα, Πασαδόροι και βαστάζοι. Συμμετείχε στους συλλογικούς τόμους: Ελληνικά Εγκλήματα και Ελληνικά Εγκλήματα 2, 3, 4. Είναι ιδρυτικό μέλος της ΕΛΣΑΛ και επίτιμος πρόεδρός της.
Η Αθηνά Κακούρη λέει ότι η μεγάλη της ηλικία την βοηθά για να μας ξεναγεί στο παρελθόν του τόπου μας.