Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

ΣΑΛΕΣΙΩΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821


Ο Ταξιάρχης Χασιώτης ήταν ένας συντοπίτης μας που σήμερα θα τον αποκαλούσαμε ''ιστοριοδίφη''. Ήταν γεννημένος στα τέλη του 19ου αιώνα, είχε ενδιαφερθεί και μάθει πολλά γεγονότα της τοπικής ιστορίας από παλαιότερούς του που μετέδωσε πρόθυμα στη συνέχεια σε νεώτερούς του οι οποίοι τα θησαύρισαν ώστε στις μέρες μας να δημοσιεύονται διασωσμένα από την λησμονιά. Μία από τις διηγήσεις του που αφορούν την τοπική ιστορία στα χρόνια της Τουρκοκρατίας διασώθηκε από την τότε μαθήτρια του Γυμνασίου Αυλώνα, Μαρία Σαμπάνη και μεταφέρεται εδώ τμήμα της. Η καταγραφή ακολούθησε τον ''μοναδικό'' και ''εν θερμώ'' τρόπο αφήγησης του μπάρμπα Ταξάρχη, όπως όλοι τον ήξεραν, που στη καθημερινή του ζωή διάνθιζε τον λόγο του με την καθαρεύουσα που είχε διδαχτεί στο σχολείο της εποχής.

''...Σήμερα την 8ην Ιανουαρίου 1983 διηγούμεθα από τον 93χρονο Ταξιάρχη Ευαγγ. Χασιώτη την ιστορία και τα γεγονότα του χωριού μας, εν μέρει και επί Τουρκοκρατίας. 
  Εδώ στο χωριό μας επί Τουρκοκρατίας κατοικούσαν περίπου 70 οικογένειες και τη μέρα κρυβόντουσαν στα δάση και σε καλυβόσπιτα γιατί ήσαν ανυπάκοοι στους Τούρκους και τη νύχτα κατεβάνανε στους πρόποδες της Αρμενιάς και απέναντι στον Αγ. Γιώργη και σπέρναν λίγο καλαμπόκι και ό,τι άλλο με άξινες.
  Πολεμούσαν το Τούρκο συνεχώς και δεν τον αναγνώριζαν ως αφέντη. Ο αιμοβόρος πασάς ο οποίος είχε έδρα τον Ωρωπό έστειλε έναν Τούρκο αγγελιοφόρο να ειδοποιήσει τους προστάτες των οικογενειών για να κατέβουν στον Ωρωπό για να τους επιτρέπει να καλλιεργήσουν μερικά χωράφια και να μπορέσουν να ζήσουν. Αυτό όμως ήταν δόλωμα!!
  Και οι αφελείς οικογενειάρχες κατεβήκαν στον Ωρωπό, εκεί τους έκλεισε όλους σε μια μάντρα και έναν-έναν τους έβγαζε και τους αποκεφάλιζε. Κατά αυτόν τον τρόπο τους αποκεφάλισε σχεδόν όλους πλην ενός. Ο οποίος πήδησε τη μάντρα και ανέβηκε πάνω στα γυναικόπαιδα και είπε τα μαντάτα, το τι συνέβη στον Ωρωπό.
  Αυτή η κατάσταση διήρκησε μέχρι το 1821, που όπως είναι γνωστό γίνηκε η επανάστασις.    
 Και με την επανάσταση αυτή βγήκαν πολλοί καπεταναίοι Έλληνες, όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Μάρκο Μπότσαρης και επιστρατεύανε τους Έλληνες για να κάνουν έναν στρατό δυναμικό και ισχυρό για να πολεμάνε τους Τούρκους σε ενέδρες. 
 Εδώ στην περιφέρεια του χωριού μας και μέχρι των Θηβών τα χωριά μέχρι Μαυρομάτι, βγήκε ένας καπετάνιος, ο καπετάν Αθανάσιος Σκουρτανιώτης, τον οποίον έχουν άγαλμα στήσει εις το Μαυρομάτι, στην πλατεία της εκκλησίας. Οι Τούρκοι δεν έφυγαν αμέσως με την επανάσταση, αλλά το 1827-28. 
 Έξι χρόνια μετά, συγκεντρώθηκαν λίγοι-λίγοι εις τον Καράμπαμπα της Χαλκίδος. Εκεί βγάζουν διάφορα περίπολα και λεηλατούσαν τα πέριξ χωριά. Όταν ο Σκουρτανιώτης εστρατολόγησε τους χωρικούς του Σαλεσίου, τους επιστράτευσε για να κάνει και αυτός  ισχυρό στρατό για να πολεμάει τους Τούρκους. Μόλις έμαθαν  το γεγονός αυτό οι Τούρκοι της Χαλκίδας έστειλαν ένα λόχο στρατό να τιμωρήσει τα γυναικόπαιδα. 
 Οι γυναίκες Κακοσαλεσιώτισσες δε φοβήθηκαν αλλά ούτε και γκρεμιστήκανε. Παρά βάλανε μπροστά το στήθος τους και σαν ηρωϊδες Ελληνίδες πολεμήσανε, συνάμα δε και ενικήσανε διότι κατέβηκε και ενίσχυση από τον καπετάν Σκουρτανιώτη και τους κυνηγήσανε πολεμώντας και τους ρίξανε στα τέλματα (βάλτους) του Κοκαλιού, εκεί που βρίσκεται σήμερα το αεροδρόμιο της Τανάγρας. Εκεί τους κυκλώσανε και τους πετσοκόψανε όλους. 
 Και όμως δεν εβρέθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος να υμνήσει τον θρίαμβο αυτών των γυναικών, ενώ οι Σουλιώτισσες που για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων πήραν απόφαση και γκρεμιστήκανε από το βράχο και σκοτωθήκαν μαζί με τα παιδιά τους, μνημονεύονται μέχρι σήμερα και θα μνημονεύονται εις τον αιώνα των αιώνων...''