Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΕ ΒΟΛΟ/ΠΗΛΙΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Μια ευχάριστη και ενδιαφέρουσα εκπαιδευτικά εκδρομή διοργάνωσε ο Σύλλογός μας στο Βόλο και στις Μηλιές Πηλίου στις 28 και 29 Σεπτεμβρίου. Ξεκινήσαμε από τον Αυλώνα με υπέροχο καιρό και μετά από μία ημίωρη στάση στη διαδρομή για καφεδάκι επισκεφθήκαμε το Διμήνι. Στο Διμήνι υπάρχει νεολιθικός οικισμός (7η-8η χιλιετία π.Χ.), από τις πρώτες κατοικημένες περιοχές στην Ελλάδα. Με τη βοήθεια του εξαιρετικού υπαλλήλου της ΙΓ Εφορίας Αρχαιοτήτων Βόλου, κου Καρασμάνογλου, περιηγηθήκαμε στο χώρο και καταλήξαμε στο θολωτό τάφο της μυκηναικής εποχής που υπάρχει στον ίδιο χώρο. Είδαμε τα ευρήματα που ανακαλύφθηκαν στο χώρο και φυλάσσονται στο μουσείο του Βόλου και αντιληφθήκαμε την ιδιαίτερη ακουστική στο εσωτερικό του θολωτού τάφου.
Στη συνέχεια φθάσαμε στο φιλόξενο ξενοδοχείο Αίγλη και αφού καταλύσαμε, βγήκαμε για φαγητό στο κοντινό εστιατόριο Γαία, ξεκουραστήκαμε έως τις 5:30 μ.μ., οπότε και αναχωρήσαμε για το Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο του Βόλου. Στη διαδρομή αναφερθήκαμε στο Βόλο, την προέλευση του ονόματος της πόλης, από την παραφθορά του αρχαίου Ιωλκός ή από το όνομα ενός πλούσιου γαιοκτήμονα που ζούσε κατά τη μυθολογία στην περιοχή και ονομαζόταν Φόλος, και σε σημαντικά στοιχεία για την ιστορική πόλη όπως ότι κατά τη μυθολογία από εκεί ξεκίνησε η Αργοναυτική εκστρατεία και ο Τρωικός πόλεμος. Το 294 π.Χ. ο βασιλιάς της Μακεδονίας Δημήτριος ο Πολιορκητής ίδρυσε την πόλη Δημητριάδα που έγινε μεγάλο στρατιωτικό και εμπορικό κέντρο, χτίστηκε δε με το ιπποδάμειο σύστημα και περιβαλλόταν από ισχυρό τείχος. Το 197 π.Χ. έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων αλλά η ανάπτυξή της συνεχίστηκε και τον 5ο αιώνα μ.Χ. έγινε έδρα επισκόπου. Το 1423 έπεσε στα χέρια των Οθωμανών, απαγορεύτηκε στους Χριστιανούς να μένουν μέσα στο κάστρο οπότε και μετακινήθηκαν στο Πήλιο. Μετά το 1830 άρχισε να χτίζεται εκτός του κάστρου η πόλη. Σταθμός στη ζωή του Βόλου ο σεισμός του 1955 οπότε και καταστράφηκε το ένα τέταρτο των κτισμάτων, χάθηκαν τα νεοκλασικά κτίρια που μετατράπηκαν σε μικρά σπίτια που την περίοδο 1970-2000 δόθηκαν σε αντιπαροχή και γέμισε ο Βόλος πολυκατοικίες.
Σημαντικό είναι ότι στο Βόλο γεννήθηκε ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο, γιος του Εβαρίστο ντε Κίρικο που σχεδίασε τη σιδηροδρομική γραμμή Βόλου- Μηλεών.
Το μουσείο πήρε το όνομά του από τον ομογενή Αλέξιο Αθανασάκη, ο οποίος δώρησε το νεοκλασικό κτίριο προκειμένου να γίνει το μουσείο. Ο τρόπος έκθεσης των αντικειμένων είναι υπέροχα ευρηματικός από τον καθηγητή Χουρμουζιάδη, ενώ η επιβλητικότητα των επιτύμβιων στηλών και οι ίδιοι οι τάφοι με τους σκελετούς των μακρινών προγόνων, μας άφησαν άφωνους. Η άμεση αντιστοίχηση των εργαλείων και των χρηστικών αντικειμένων με τα σύγχρονα μας ξένισε ευχάριστα αφού έτσι ήταν εύκολη η περιήγησή μας στο χώρο. Επίσης εντυπωσιακό εύρημα αποτελεί ένα επίγραμμα όχι με γράμματα αλλά με σύμβολα που συμβολίζουν νότες και οι αρχαιολόγοι με τους μουσικούς έχουν πιθανολογήσει μία μουσική που ακούσαμε από λύρα και αυλό, και είναι καταπληκτική!
Το βράδυ διασκεδάσαμε σε ένα από τα γνωστά τσιπουράδικα του Βόλου, τραγουδήσαμε πολύ και γευτήκαμε τους καταπληκτικούς τοπικούς μεζέδες.
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε στις 9:00 το πρωϊ για τις Μηλιές, που πήραν το όνομά τους από τις Μηλιές Ευβοίας αφού οι πρώτοι  κάτοικοι ήρθαν από εκεί λόγω των Σαρακηνών πειρατών. Γι αυτό το λόγο το χωριό δε φαίνεται από τη θάλασσα και βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων. Οι Μηλιές είναι η ιδιαίτερη πατρίδα των Άνθιμου Γαζή και του Γρηγόριου Κωνσταντά που το 1814 ίδρυσαν τη σχολή «Ψυχής άκος» που σημαίνει θεραπεία ψυχής και σήμερα λειτουργεί ως Βιβλιοθήκη με 3.500 σπάνια βιβλία και εκθέματα.
Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών που ανακαινίστηκε το 1741 και αγιογραφήθηκε από το 1741 έως το1774 από έναν Αγιορείτη μοναχό. Οι μεταβυζαντινές αγιογραφίες επιβάλλονται στον πιστό με συγκλονιστικό τρόπο και το ξυλόγλυπτο τέμπλο με τις αναπαραστάσεις κάθε λογής φυτών και ζώων αναφέρεται στην κιβωτό του Νώε. Οδηγός μας στην κατανόηση όλων αυτών των θαυμάσιων έργων ήταν ο κος Μιχαήλ-Γαβριήλ Παππάς, που μας έδειξε την υπέροχη ακουστική του ναού που με τις τέσσερις οπές σε κάθε ένα από τους δώδεκα τρούλους, που οδηγούν στις κοιλότητες των αναποδογυρισμένων κιουπιών της οροφής δίνουν τα πρίμα, ενώ τα πέντε ρηχά πηγάδια στο δάπεδο του ναού δίνουν τα μπάσα. Ο ήχος μέσα στο ναό δεν ακούγεται έξω , ενώ απουσιάζουν και θρησκευτικά σύμβολα ώστε να μη φαίνεται η χρήση του κτιρίου ως εκκλησία.
Επισκεφθήκαμε και το Λαογραφικό Μουσείο των Μηλεών που αν και μικρό, είναι ιδιαίτερα σημαντικό αφού αποτελεί το θεματοφύλακα της τοπικής παράδοσης.
Αφού γευματίσαμε , αγοράσαμε παραδοσιακά γλυκά και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για τον Αυλώνα με τις καλύτερες εντυπώσεις αλλά και μια μικρή νοσταλγία για τις ωραίες στιγμές που περάσαμε.